Kasım’ın ortasıydı…
Hava biraz hüzünlü
Yağdı yağacak gözleri
Boynunu büktü çiçek, düştü düşecek…
Eğildi iyice toprağa
Yere döküldü usareler...
Baharı beklemedi
Bir şiir verdi,
Bir şiir verdi toprak…
Ne çiçek umursadı yaklaşan karı-kışı,
Ne de toprak…
Beklemedi o kış zemheriyi hüzünler
Yediveren gibi açtı şiirler…
Sabırsızdılar
Eş zamanlı açtı;
Yaseminler, portakal çiçekleri ve kardelenler…
