Dal sevdasız yaprak vefasız
Hep ağlamaklı bulutlar
Hangi kapıyı çalsan yalnızlık türküsü
Hangi tele dokunsan karamsar

Nerde o coşku o heyecan o ahenk
Tüm bahçelerde aynı fon şimdi
Tüm resimlerde aynı renk
Hani kanatlarından yaralı bir mevsim
Yorulur ya zamanla
Hani ansızın içimizi sapsarı bir şüphe sarar ya
İşte öyle bir hal var bu demde öyle bir hal var
Ayrılık zamanıdır sonbahar

Solmuş gamze gamze gülücükler yüzlerde
Tükenmiş umutlar
Başıboş rüzgârlara inat
Havada dönüp duruyor kuşlar
Ağaçlar mahzun bahçeler tarumar
Ayrılık zamanıdır sonbahar

Sanki bir türbedarın ellerinden
Dökülür sonbahar senfonisi
Belki son buluşmasıdır bu kuşların
Belki son ötüşmesi
Bu ezgi bu nağme bu bitmeyen arya
Sürer şafaktan ta fecre kadar
Ayrılık zamanıdır sonbahar!..